Vergeet niet naar de lucht te kijken

Stef Bos

Nummers als Papa, Is dit nu later, Schaduw in de nacht en Donker en licht staan allemaal op zijn naam: Stef Bos. De Nederlandse singer-songwriter staat nog steeds met veel liefde op de bühne, zonder zenuwen, ‘gewoon, veel zin in. Iedere keer weer’ aldus Stef.

Vroeger had hij nooit gedacht dat hij nu aan een tafel een interview zou houden, maar door bepaalde keuzes in het leven te maken, is hij nu waar hij is. Een man die het leven volgt en niet gelooft in een leven dat al voor je uitgestippeld is. Je moet het volgen waar het gaat en daarin zijn sommige keuzes essentieel. “Ik had ook goudsmid kunnen zijn – mijn vader is goudsmid, maar ik sta nu hier.”

Het is ook niet dat Stef Bos een artiest in hart en nieren is, maar hij hoort wel thuis op het podium. Dat is geen enge plek, dat is een plek waar hij kan brengen wat hij wil vertellen. Want dat is wat hij is, naar eigen zeggen: een verhalenverteller.

“Ik maak iets, omdat er ideeën in mijn hoofd zitten die ik op wil schrijven, in bijvoorbeeld de vorm van een nummer, en dat wil ik delen.”

Dat is wat hem tekent, de passie voor het willen delen. De verhalen vertellen en daarin een boodschap overdragen, dat is wat Stef Bos doet. Overigens kan de man natuurlijk ook best een nootje zingen en mensen raken met zijn muziek.

“Maar muziek moet niet de boodschap worden, de tekst is de emotie.”

Met inmiddels al heel wat hits op zijn naam mag hij zich ook volmondig zanger noemen. Hij heeft voor verschillende albums zelfs Edisons gewonnen én er staat een Gouden Harp bij hem thuis.

Los van de muzikale man is er dus meer. Bos schreef ook boeken met gedachten en ongezongen liedteksten. En gedachten die heeft ’ie. Hoe hij aan tafel zit en zijn ogen glunderen als er een nieuw idee in zijn hoofd opkomt, als hij geïnspireerd raakt door vreemden en door de meest bijzondere of juist simpele ontmoetingen. Hoe een verhaal van het kopen van een Italiaans pak tot een oorsprong van een show kan leiden. Hoe keuzes van woorden leiden tot een nieuwe song. Hoe het ene idee het andere kan voeden. En dat alles met volledige bezieling en vooral ook als jezelf.

“Hoe je soms moet denken aan de klootzak in jezelf en die de kans geven zich te ontwikkelen of zich in ieder geval te laten horen. Hoe je soms door woorden nieuwe ideeën kunt bedenken. Het leven kunt bekijken en ervaren en daardoor weer kunt groeien. Zo snel kan het gaan …”

“Zo moet je bijvoorbeeld in dit leven en in dit vak verdomd sterk staan om te begrijpen dat het net zo leuk is om aan te komen in een theater als om er weer weg te gaan. En dan niet meteen naar allerlei andere middelen te grijpen. Je moet dicht bij jezelf blijven, dán pas is een verhaal vertellen leuk. Daar ligt wie ik ben, dit is wie ik ben. Maar daar kom ik ook pas achter sinds dat ik ouder word.” (…)