Peter Koelewijn is nog steeds bijzonder actief en denkt niet aan stoppen

Peter Koelewijn komt ruim op tijd aangereden voor zijn optreden in het openluchttheater in Nijverdal. Hij heeft de ingang voor het publiek genomen omdat die poort toevallig openstaat en dit ook het adres van het theater is. De achteringang voor artiesten staat niet op de site vermeld. Ons eerste contact is zijn vraag of hij boven aan het eind de oprit achter de kiosk en tribune nog ergens naar beneden kan rijden. Helaas is dat niet mogelijk. Dus keert hij op het smalle pad behendig na een aantal keren heen en weer draaien en rijdt de oprit af naar de achteringang voor de artiesten. De leden van zijn band The Rockets zijn al eerder gearriveerd en bezig met soundchecken. Dat wil Peter eigenlijk ook eerst gaan doen. Maar als de pizza’s – de avondmaaltijd voor de artiesten – arriveren, zegt hij praktisch: “Kom jongens, we laten de pizza’s niet koud worden. Soundchecken kan ook nog wel na het eten.”

De crew, de bandleden en Peter laten zich de pizza’s goed smaken, hoewel de voorkeur van Peter, pizza Hawaii, niet bij de selectie zit. Peter Koelewijn is een rasartiest die er geen moeite mee heeft om na het soundchecken een interview te geven. Je zou het niet geloven als je hem ziet en helemaal niet als je hem bezig ziet op de bühne maar hij is echt achter in de zeventig. Geboren eind december 1940. De hit die iedereen kent ‘Kom van het dak af’ schreef hij op 13 november 1959. Dit jaar is die song 60 jaar oud en nog steeds springlevend. “Bijzonder”, noemt hij het dat deze song viermaal een hit is geweest en viermaal gezongen door dezelfde artiest. “Dat had ik echt niet verwacht.”

De liefde en het talent voor muziek komt niet van huis uit. Nadenkend zegt hij tenslotte: “Nee het zit niet in de genen. Alleen mijn broer Theo speelde mondharmonica. Als tiener luisterde ik wel veel naar muziekzenders op de radio. Hilversum één en twee en Radio Luxemburg. Daar had je dan Frankie Laine en Johnny Ray, Willy Alberti en de Chico’s en de Kilima Hawaiians. Zelf schreef ik als puber met m’n eerste gitaar vooral cowboyliedjes.”

De eigen songs die Peter Koelewijn geschreven heeft, zijn allemaal Nederlandse en Engelse teksten. Kort en bondig, meestal. “Dat zal voor een deel wel komen door m’n baan als journalist bij de stadsredactie van het Eindhovens Dagblad.” Heel veel andere artiesten hebben zijn songs gezongen. De meeste mensen weten bijvoorbeeld niet dat de kraker ‘Weet je wat ik zie als ik gedronken heb? Allemaal Beestjes’ van Ronnie en de Ronnies ook geschreven en gecomponeerd is door Koelewijn. Ook werkte hij mee aan de cd’s van de Belgische zanger Helmut Lotti en hij vergezelde hem op tournees naar Frankrijk, Canada en Zuid Afrika. Soms schrijft hij een song in twee uur: “Dan denk ik ‘perfect’, dit is het.” Soms duurt het twee dagen.

Op het podium start hij zijn show met een krachtig gebaar, dat het publiek direct enthousiast maakt.

Peter Koelewijn zingt, danst en rockt, vertelt het een en ander over zijn carrière en zijn leven en maakt grapjes met het publiek. Hij heeft het over het succes als Gompie van ‘Who the f*ck is Alice’ en zingt de song; eveneens een hit van zijn hand. Het wordt een feest van herkenning; ‘Je wordt ouder papa’, ‘KL 204’ (Als ik God was) en ‘Marijke’, wie kent ze niet?

Hoe lang denkt deze artiest nog door te gaan op een leeftijd dat veel van zijn leeftijdgenoten het rustiger aan gaan doen? Het antwoord is kort en krachtig: “Drie punten zijn daarvoor van belang. Zolang als ik het zelf leuk vind, het publiek het leuk vindt en ik het fysiek aan kan.” Zijn conditie houdt hij op peil met een potje golf en de optredens. Want zo’n avondje op het podium is werkelijk te vergelijken met topsport. Ook het toeren met de bandleden vindt hij belangrijk: “We maken samen muziek maar houden van humor en zijn ook een vriendenclub. Je zou ons een plattelandsband kunnen noemen. We komen overal maar in de grote steden hebben we nooit opgetreden. Wonderlijk, eigenlijk.”